[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Państwem. Gdy mają ambicję przyjść z pomocą warstwie robotniczej, przede wszystkim
muszą ją uwolnić od kieratu nieustannej pracy!
O tym wszyscy ludzie dobrej woli - ci, co nami kierują, i my wszyscy - mamy obowiązek
pamiętać i nad tym czuwać. To nie są tylko sprawy polityczne, społeczne, ekonomiczne. To
są sprawy moralne, sprawy godności osoby ludzkiej, sprawy biorące w opiekę dzieci Boże,
braci Chrystusa. To są sprawy również moralno-religijne.
Dopiero wtedy, gdy człowiek jest należycie wypoczęty i odżywiony, gdy nie jest krzywdząco
oceniana jego praca, można więcej wymagać i spodziewać się wydatniejszej, owocniejszej
pracy.
Wyprowadzamy wnioski z naszych rozważań. Nie chcemy tutaj na nikogo wydawać wyroku,
nikogo oskarżać. Wypowiadamy nadzieję, że może podjęta próba da zrozumienie, iż postęp
gospodarczy zależy od obrony i rozwoju wartości moralnych. Człowiek ma nie tylko
pracować, ale ma prawo do godnego życia i godności w pracy! Praca wolnych - nie
niewolników! - tworzy postęp.
Oby powstała w naszej Ojczyznie - na co jest już najwyższy czas, bo jesteśmy u siebie, we
własnym Domu - społeczność obywateli pracujących, nie niewolników popędzanych
przymusem!
Jestem przekonany, iż budzi się zrozumienie w naszym życiu społeczno-politycznym i
nadzieja, że po bolesnych, krwawych doświadczeniach, których mogłoby nie być, których
można by zaoszczędzić naszemu Narodowi - pogłębiać się będzie zrozumienie znaczenia
praw Bożych, ducha Ewangelii, ducha społecznej miłości i sprawiedliwości Chrystusowej.
Może dopiero wtedy zapanuje w Ojczyznie naszej upragniony, oczekiwany przez wszystkich
- pokój ludziom dobrej woli!
Błogosławię Was berłem Królowej Polski...
Oddajemy Nowy Rok życia i pracy Matce Chrystusa Pracownika i Zbawcy ludów. Rok, który
przed nami, jeszcze w chmurach i ciemnościach. Ale przez boleści i męki przebija się
nadzieja, którą czerpiemy z Ewangelii, z przedziwnej obecności wśród nas Matki
Chrystusowej i Błogosławieństwa, które nadesłał nam Ojciec Zwięty.
Dzisiaj rano do Gniezna przybył szczególny Gość - Przeor Jasnej Góry, którego przed sobą
widzicie. Zdjął z ołtarza Matki Bożej berło, które umieścił tam wdzięczny Naród polski i
przywiózł je tutaj. Przywiózł, aby przypomnieć Prymasowi Polski, że Polska jest Królestwem
Maryji! Jej zawierzyliśmy! Jej macierzyński wzór niech będzie przed oczyma wszystkich
dzieci Bożych, matek i ojców. Niech przykład pracującego Józefa, Opiekuna Zwiętej Rodziny
i pracującego na chleb Syna Bożego, o którym powiedziano w Ewangelii - Syn
rzemieślnika", będzie dla nas pociechą i nadzieją, byśmy nie opuszczając rąk, podjęli nowy
trud i wysiłek w braterskiej, społecznej miłości, w służbie wzajemnej jedni drugim. Oby w
Nowym Roku Bożym życie nasze było bardziej chrześcijańskie, praca - bardziej owocna, a
współżycie - pełne miłości, pod opieką Matki Pięknej Miłości, która dała światu Zbawiciela.
On wyzwolił nas z niewoli i uczynił dziećmi Ojca Niebieskiego.
Przewielebny Ojcze Przeorze! Radując się z nawiedzenia, składam braterskie podziękowanie
za to, że w swej wielkiej delikatności, całą noc dążyłeś dzisiaj z Jasnej Góry, aby wczesnym
rankiem w ręce Prymasa Polski złożyć berło Królowej Polski. Pragniesz, byśmy pamiętali, że
w Ojczyznie naszej włada i zwycięża Matka Pięknej Miłości.
Tym berłem Najlepszej Matki, Służebnicy Pańskiej i Królowej Pokoju, pragnę Was tu
obecnych, Prymasowskie Miasto Gniezno i całą Ojczyznę, pobłogosławić: Imię Ojca i Syna
i Ducha Zwiętego" Amen.
Poznań 1956 - Grudzień 1970..., s. 137 - 144.
* Dalej dokument zaopatrzony w dopisek: tekst autoryzowany.
1973 r., wrzesień 14, Warszawa. Deklaracja Episkopatu Polski w sprawie wychowania
katolickiej młodzieży w Polsce.
1. W związku z projektowaną reformą wychowania młodzieży biskupi polscy zabierali już
kilkakrotnie głos, zwracając się zarówno do najwyższych władz państwowych, jak też - w
listach pasterskich i przemówieniach - do ogółu społeczeństwa katolickiego w naszej
Ojczyznie.
Niniejsza wypowiedz posiada charakter deklaracji, którą Episkopat Polski składa w sposób
publiczny, przesyłając ją do Sejmu jako wyraz stanowiska Kościoła katolickiego i katolickiej
opinii społecznej w kraju oraz podając ją do publicznej wiadomości. Wobec faktu, że
społeczeństwo katolickie stanowi ogromną większość naszego Narodu uważamy, że
wyrażone tą drogą przekonania opinii katolickiej nie mogą być pominięte przez najwyższy
organ władzy ustawodawczej w naszym państwie, gdy będzie miał podejmować decyzję o
charakterze ustawy w sprawie przyszłego wychowania młodzieży.
2. Uczestnicząc w dyskusji nad wychowaniem młodzieży w naszym kraju, doceniamy wagę
podjętych starań o przeprowadzenie reformy systemu oświaty w Polsce. W naszym społe-
czeństwie, rozwiniętym i szukającym dróg dalszego rozwoju, istnieje potrzeba tej reformy.
Dotyczy ona między innymi sprawy wyrównania poziomu wykształcenia, zwłaszcza dla
młodzieży pochodzącej ze wsi. Istnieje także potrzeba kształtowania światopoglądu
rozumnego, otwartego na wszystkie wartości ludzkiej kultury, również na bogactwo życia
religijnego. Szczególnie w Narodzie polskim, od tysiąca lat kształtowanym przez chrześci-
jańską wiarę i moralność, postulat oparcia wychowania na zaczerpniętych z historii
najcenniejszych elementach kulturalnego i społecznego życia Narodu oznacza potrzebę
odwołania się do zasad wychowania chrześcijańskiego. Zakładane ujednolicenie wychowania
nie może więc oznaczać zawężania go do propagowania jednego tylko światopoglądu i
jednego systemu wychowawczego, z jednoczesnym wykluczaniem, a nawet zwalczaniem
wartości religijnych, stanowiących kulturalne dziedzictwo Narodu.
Prawo państwa i szkoły do formowania postaw społecznych i obywatelskich musi uszanować
prawa rodziny do wychowania dzieci w moralnych i religijnych tradycjach Narodu oraz
prawa Kościoła do głoszenia Ewangelii Chrystusowej, przeznaczonej dla zbawienia
wszystkich, którzy wierzą.
3. Chcemy przypomnieć obiektywne wartości wychowania chrześcijańskiego, ich [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl exclamation.htw.pl
Państwem. Gdy mają ambicję przyjść z pomocą warstwie robotniczej, przede wszystkim
muszą ją uwolnić od kieratu nieustannej pracy!
O tym wszyscy ludzie dobrej woli - ci, co nami kierują, i my wszyscy - mamy obowiązek
pamiętać i nad tym czuwać. To nie są tylko sprawy polityczne, społeczne, ekonomiczne. To
są sprawy moralne, sprawy godności osoby ludzkiej, sprawy biorące w opiekę dzieci Boże,
braci Chrystusa. To są sprawy również moralno-religijne.
Dopiero wtedy, gdy człowiek jest należycie wypoczęty i odżywiony, gdy nie jest krzywdząco
oceniana jego praca, można więcej wymagać i spodziewać się wydatniejszej, owocniejszej
pracy.
Wyprowadzamy wnioski z naszych rozważań. Nie chcemy tutaj na nikogo wydawać wyroku,
nikogo oskarżać. Wypowiadamy nadzieję, że może podjęta próba da zrozumienie, iż postęp
gospodarczy zależy od obrony i rozwoju wartości moralnych. Człowiek ma nie tylko
pracować, ale ma prawo do godnego życia i godności w pracy! Praca wolnych - nie
niewolników! - tworzy postęp.
Oby powstała w naszej Ojczyznie - na co jest już najwyższy czas, bo jesteśmy u siebie, we
własnym Domu - społeczność obywateli pracujących, nie niewolników popędzanych
przymusem!
Jestem przekonany, iż budzi się zrozumienie w naszym życiu społeczno-politycznym i
nadzieja, że po bolesnych, krwawych doświadczeniach, których mogłoby nie być, których
można by zaoszczędzić naszemu Narodowi - pogłębiać się będzie zrozumienie znaczenia
praw Bożych, ducha Ewangelii, ducha społecznej miłości i sprawiedliwości Chrystusowej.
Może dopiero wtedy zapanuje w Ojczyznie naszej upragniony, oczekiwany przez wszystkich
- pokój ludziom dobrej woli!
Błogosławię Was berłem Królowej Polski...
Oddajemy Nowy Rok życia i pracy Matce Chrystusa Pracownika i Zbawcy ludów. Rok, który
przed nami, jeszcze w chmurach i ciemnościach. Ale przez boleści i męki przebija się
nadzieja, którą czerpiemy z Ewangelii, z przedziwnej obecności wśród nas Matki
Chrystusowej i Błogosławieństwa, które nadesłał nam Ojciec Zwięty.
Dzisiaj rano do Gniezna przybył szczególny Gość - Przeor Jasnej Góry, którego przed sobą
widzicie. Zdjął z ołtarza Matki Bożej berło, które umieścił tam wdzięczny Naród polski i
przywiózł je tutaj. Przywiózł, aby przypomnieć Prymasowi Polski, że Polska jest Królestwem
Maryji! Jej zawierzyliśmy! Jej macierzyński wzór niech będzie przed oczyma wszystkich
dzieci Bożych, matek i ojców. Niech przykład pracującego Józefa, Opiekuna Zwiętej Rodziny
i pracującego na chleb Syna Bożego, o którym powiedziano w Ewangelii - Syn
rzemieślnika", będzie dla nas pociechą i nadzieją, byśmy nie opuszczając rąk, podjęli nowy
trud i wysiłek w braterskiej, społecznej miłości, w służbie wzajemnej jedni drugim. Oby w
Nowym Roku Bożym życie nasze było bardziej chrześcijańskie, praca - bardziej owocna, a
współżycie - pełne miłości, pod opieką Matki Pięknej Miłości, która dała światu Zbawiciela.
On wyzwolił nas z niewoli i uczynił dziećmi Ojca Niebieskiego.
Przewielebny Ojcze Przeorze! Radując się z nawiedzenia, składam braterskie podziękowanie
za to, że w swej wielkiej delikatności, całą noc dążyłeś dzisiaj z Jasnej Góry, aby wczesnym
rankiem w ręce Prymasa Polski złożyć berło Królowej Polski. Pragniesz, byśmy pamiętali, że
w Ojczyznie naszej włada i zwycięża Matka Pięknej Miłości.
Tym berłem Najlepszej Matki, Służebnicy Pańskiej i Królowej Pokoju, pragnę Was tu
obecnych, Prymasowskie Miasto Gniezno i całą Ojczyznę, pobłogosławić: Imię Ojca i Syna
i Ducha Zwiętego" Amen.
Poznań 1956 - Grudzień 1970..., s. 137 - 144.
* Dalej dokument zaopatrzony w dopisek: tekst autoryzowany.
1973 r., wrzesień 14, Warszawa. Deklaracja Episkopatu Polski w sprawie wychowania
katolickiej młodzieży w Polsce.
1. W związku z projektowaną reformą wychowania młodzieży biskupi polscy zabierali już
kilkakrotnie głos, zwracając się zarówno do najwyższych władz państwowych, jak też - w
listach pasterskich i przemówieniach - do ogółu społeczeństwa katolickiego w naszej
Ojczyznie.
Niniejsza wypowiedz posiada charakter deklaracji, którą Episkopat Polski składa w sposób
publiczny, przesyłając ją do Sejmu jako wyraz stanowiska Kościoła katolickiego i katolickiej
opinii społecznej w kraju oraz podając ją do publicznej wiadomości. Wobec faktu, że
społeczeństwo katolickie stanowi ogromną większość naszego Narodu uważamy, że
wyrażone tą drogą przekonania opinii katolickiej nie mogą być pominięte przez najwyższy
organ władzy ustawodawczej w naszym państwie, gdy będzie miał podejmować decyzję o
charakterze ustawy w sprawie przyszłego wychowania młodzieży.
2. Uczestnicząc w dyskusji nad wychowaniem młodzieży w naszym kraju, doceniamy wagę
podjętych starań o przeprowadzenie reformy systemu oświaty w Polsce. W naszym społe-
czeństwie, rozwiniętym i szukającym dróg dalszego rozwoju, istnieje potrzeba tej reformy.
Dotyczy ona między innymi sprawy wyrównania poziomu wykształcenia, zwłaszcza dla
młodzieży pochodzącej ze wsi. Istnieje także potrzeba kształtowania światopoglądu
rozumnego, otwartego na wszystkie wartości ludzkiej kultury, również na bogactwo życia
religijnego. Szczególnie w Narodzie polskim, od tysiąca lat kształtowanym przez chrześci-
jańską wiarę i moralność, postulat oparcia wychowania na zaczerpniętych z historii
najcenniejszych elementach kulturalnego i społecznego życia Narodu oznacza potrzebę
odwołania się do zasad wychowania chrześcijańskiego. Zakładane ujednolicenie wychowania
nie może więc oznaczać zawężania go do propagowania jednego tylko światopoglądu i
jednego systemu wychowawczego, z jednoczesnym wykluczaniem, a nawet zwalczaniem
wartości religijnych, stanowiących kulturalne dziedzictwo Narodu.
Prawo państwa i szkoły do formowania postaw społecznych i obywatelskich musi uszanować
prawa rodziny do wychowania dzieci w moralnych i religijnych tradycjach Narodu oraz
prawa Kościoła do głoszenia Ewangelii Chrystusowej, przeznaczonej dla zbawienia
wszystkich, którzy wierzą.
3. Chcemy przypomnieć obiektywne wartości wychowania chrześcijańskiego, ich [ Pobierz całość w formacie PDF ]