[ Pobierz całość w formacie PDF ]
swoją rolę zawodową (np. lekarz który ma dyżur w izbie przyjęć, jezdzi w pogotowiu
ratunkowym, zostaje wezwany do domu pacjenta), oraz drugą, kiedy lekarz stał się zupełnie
przypadkowym świadkiem zaistnienia okoliczności zagrażających życiu innej osoby (takiej
właśnie sytuacji dotyczy cytowane wyżej orzeczenie SN). Wydaje się, że w pierwszym wypadku
należałoby potraktować go jako gwaranta zapobieżenia skutkowi w rozumieniu art. 2 k.k., gdyż
działa on w ramach swoich obowiązków zawodowych. W związku z tym, w razie nieudzielenia
pomocy, powinien odpowiadać za umyślne przestępstwo skutkowe z zaniechania. Natomiast w
Pierwsza pomoc przedmedyczna www.ratownictwo.win.pl
sytuacji drugiej, wypadałoby jednak przyjąć rozwiązanie proponowane przez SN sugerujące, że
lekarz nie działający w ramach swojej funkcji nie jest gwarantem zapobieżenia skutkowi, ale że
ciąży na nim jedynie, jak na każdym innym człowieku, obowiązek udzielenia pomocy. W takim
razie, jeśli tej pomocy umyślnie nie udzieli, będzie odpowiadał z art. 162 k.k., niezależnie od
skutku, który nastąpił.
Szmidt K. artykuł P Cz.PKiNP 1999/1/129 - t.2
Głos w kwestii unormowań przestępstw komunikacyjnych w Kodeksie karnym z 1997 r.
W przypadku ucieczki z miejsca zdarzenia i nieudzielenia pomocy jego ofierze mamy do
czynienia z dwoma czynami. Jednym jest spowodowanie nieumyślnego np. wypadku, natomiast
drugim umyślne zaniechanie udzielenia pomocy.
Zielińska E. artykuł P PiM 2000/5/73 - t.1
Powinności lekarza w przypadku braku zgody na leczenie oraz wobec pacjenta w stanie
terminalnym.
Lekarz, który uszanuje wolę pacjenta sprzeciwiającego się leczeniu, co do zasady, nie będzie
mógł być pociągnięty do odpowiedzialności ani za przestępstwo nieudzielenia pomocy
człowiekowi znajdującemu się w stanie niebezpieczeństwa (art. 162 k.k.), ani za ewentualny
skutek, który w następstwie jego zaniechania nastąpił (wtedy, gdy miał on pozycję gwaranta,
którego obowiązkiem było zapobieżenie skutkowi).
Zoll A.artykuł P PiM 2000/5/31 - t.3
Zaniechanie leczenia - aspekty prawne.
Jeżeli lekarz nie jest osobą szczególnie zobowiązaną do ochrony życia lub zdrowia danego
pacjenta, to nie udzielając świadczenia lekarskiego może odpowiadać karnie tylko w granicach
art. 162 k.k., tzn. za zaniechanie udzielenia pomocy, jeżeli potrzebujący pomocy znajdował się w
położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia, albo ciężkiego uszczerbku
na zdrowiu. Zaniechanie udzielenia pomocy, w przypadkach nie objętych art. 162 k.k., rodzić
może jedynie odpowiedzialność dyscyplinarną lekarza.
Jeżeli lekarz jest osobą szczególnie zobowiązaną do ochrony życia lub zdrowia danego
pacjenta, zaniechanie udzielenia pomocy może rodzić odpowiedzialność za skutek w postaci
śmierci pacjenta lub uszczerbku na zdrowiu (zob. art. 2 k.k.). Podstawą przypisania skutku
lekarzowi będzie zaniechanie czynności, która zgodnie z wiedzą i doświadczeniem medycznym
miała zapobiec nastąpieniu skutku na tej drodze, na której on w rzeczywistości nastąpił.
Pierwsza pomoc przedmedyczna www.ratownictwo.win.pl
Zoll A.artykuł P PiM 2003/13/18 - t.3
Prawo lekarza do odmowy udzielenia świadczeń zdrowotnych i jego granice.
Należy odrzucić stanowisko, że lekarze, ze względu na normę art. 30 ustawy o zawodzie
lekarza, nie mogą być podmiotem przestępstwa określonego w art. 162 k.k.
Zoll A.artykuł P PiM 2003/13/18 - t.4
Prawo lekarza do odmowy udzielenia świadczeń zdrowotnych i jego granice.
Mogą być sytuacje, w których lekarz naruszy normę art. 30 ustawy [o zawodzie lekarza], nie
naruszając normy sankcjonowanej, wynikającej z art. 162 k.k. i tym samym nie popełniając
czynu zabronionego określonego w tym przepisie. W takiej sytuacji lekarz ponosić będzie
odpowiedzialność zawodową lub dyscyplinarną, bez odpowiedzialności karnej.
Zoll A.artykuł P PiM 2003/13/18 - t.5
Prawo lekarza do odmowy udzielenia świadczeń zdrowotnych i jego granice.
Norma wynikająca z art. 162 k.k. nie precyzuje treści obowiązku, stanowiąc ogólnie o
obowiązku udzielenia pomocy. Może taki obowiązek polegać np. na powiadomieniu instytucji
właściwej do udzielania pomocy lekarskiej lub na innym działaniu zmniejszającym lub
likwidującym zagrożenie dla dóbr prawnych, o których jest mowa w tym przepisie. Jeżeli jednak
adresatem normy z art. 162 k.k. jest lekarz, to jego obowiązkiem jest udzielenie pomocy
lekarskiej, a nie tylko jakiejkolwiek innej pomocy. Oznacza to także, że ma to być pomoc
udzielona zgodnie z zasadami sztuki lekarskiej i że lekarz udzielający takiej pomocy odpowiadać
może za błąd w sztuce i za jego konsekwencje.
Zoll A.artykuł P PiM 2003/13/18 - t.6
Prawo lekarza do odmowy udzielenia świadczeń zdrowotnych i jego granice.
Art. 30 ustawy o zawodzie lekarza stanowi podstawę do odpowiedzialności zawodowej w
wypadku zaniechania przez lekarza udzielenia pomocy. Jeżeli obowiązek udzielenia pomocy
lekarskiej oparty jest wyłącznie na art. 30 ustawy, to wchodzą także w grę ograniczenia
odpowiedzialności zawodowej przewidziane w normie sankcjonowanej, wynikającej z art. 162
k.k., a więc w wypadku, gdy udzielenie pomocy łączyłoby się z narażeniem lekarza na
niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu albo, gdy udzielenie
pomocy miałoby polegać na poddaniu się zabiegowi lekarskiemu.
Pierwsza pomoc przedmedyczna www.ratownictwo.win.pl [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl exclamation.htw.pl
swoją rolę zawodową (np. lekarz który ma dyżur w izbie przyjęć, jezdzi w pogotowiu
ratunkowym, zostaje wezwany do domu pacjenta), oraz drugą, kiedy lekarz stał się zupełnie
przypadkowym świadkiem zaistnienia okoliczności zagrażających życiu innej osoby (takiej
właśnie sytuacji dotyczy cytowane wyżej orzeczenie SN). Wydaje się, że w pierwszym wypadku
należałoby potraktować go jako gwaranta zapobieżenia skutkowi w rozumieniu art. 2 k.k., gdyż
działa on w ramach swoich obowiązków zawodowych. W związku z tym, w razie nieudzielenia
pomocy, powinien odpowiadać za umyślne przestępstwo skutkowe z zaniechania. Natomiast w
Pierwsza pomoc przedmedyczna www.ratownictwo.win.pl
sytuacji drugiej, wypadałoby jednak przyjąć rozwiązanie proponowane przez SN sugerujące, że
lekarz nie działający w ramach swojej funkcji nie jest gwarantem zapobieżenia skutkowi, ale że
ciąży na nim jedynie, jak na każdym innym człowieku, obowiązek udzielenia pomocy. W takim
razie, jeśli tej pomocy umyślnie nie udzieli, będzie odpowiadał z art. 162 k.k., niezależnie od
skutku, który nastąpił.
Szmidt K. artykuł P Cz.PKiNP 1999/1/129 - t.2
Głos w kwestii unormowań przestępstw komunikacyjnych w Kodeksie karnym z 1997 r.
W przypadku ucieczki z miejsca zdarzenia i nieudzielenia pomocy jego ofierze mamy do
czynienia z dwoma czynami. Jednym jest spowodowanie nieumyślnego np. wypadku, natomiast
drugim umyślne zaniechanie udzielenia pomocy.
Zielińska E. artykuł P PiM 2000/5/73 - t.1
Powinności lekarza w przypadku braku zgody na leczenie oraz wobec pacjenta w stanie
terminalnym.
Lekarz, który uszanuje wolę pacjenta sprzeciwiającego się leczeniu, co do zasady, nie będzie
mógł być pociągnięty do odpowiedzialności ani za przestępstwo nieudzielenia pomocy
człowiekowi znajdującemu się w stanie niebezpieczeństwa (art. 162 k.k.), ani za ewentualny
skutek, który w następstwie jego zaniechania nastąpił (wtedy, gdy miał on pozycję gwaranta,
którego obowiązkiem było zapobieżenie skutkowi).
Zoll A.artykuł P PiM 2000/5/31 - t.3
Zaniechanie leczenia - aspekty prawne.
Jeżeli lekarz nie jest osobą szczególnie zobowiązaną do ochrony życia lub zdrowia danego
pacjenta, to nie udzielając świadczenia lekarskiego może odpowiadać karnie tylko w granicach
art. 162 k.k., tzn. za zaniechanie udzielenia pomocy, jeżeli potrzebujący pomocy znajdował się w
położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia, albo ciężkiego uszczerbku
na zdrowiu. Zaniechanie udzielenia pomocy, w przypadkach nie objętych art. 162 k.k., rodzić
może jedynie odpowiedzialność dyscyplinarną lekarza.
Jeżeli lekarz jest osobą szczególnie zobowiązaną do ochrony życia lub zdrowia danego
pacjenta, zaniechanie udzielenia pomocy może rodzić odpowiedzialność za skutek w postaci
śmierci pacjenta lub uszczerbku na zdrowiu (zob. art. 2 k.k.). Podstawą przypisania skutku
lekarzowi będzie zaniechanie czynności, która zgodnie z wiedzą i doświadczeniem medycznym
miała zapobiec nastąpieniu skutku na tej drodze, na której on w rzeczywistości nastąpił.
Pierwsza pomoc przedmedyczna www.ratownictwo.win.pl
Zoll A.artykuł P PiM 2003/13/18 - t.3
Prawo lekarza do odmowy udzielenia świadczeń zdrowotnych i jego granice.
Należy odrzucić stanowisko, że lekarze, ze względu na normę art. 30 ustawy o zawodzie
lekarza, nie mogą być podmiotem przestępstwa określonego w art. 162 k.k.
Zoll A.artykuł P PiM 2003/13/18 - t.4
Prawo lekarza do odmowy udzielenia świadczeń zdrowotnych i jego granice.
Mogą być sytuacje, w których lekarz naruszy normę art. 30 ustawy [o zawodzie lekarza], nie
naruszając normy sankcjonowanej, wynikającej z art. 162 k.k. i tym samym nie popełniając
czynu zabronionego określonego w tym przepisie. W takiej sytuacji lekarz ponosić będzie
odpowiedzialność zawodową lub dyscyplinarną, bez odpowiedzialności karnej.
Zoll A.artykuł P PiM 2003/13/18 - t.5
Prawo lekarza do odmowy udzielenia świadczeń zdrowotnych i jego granice.
Norma wynikająca z art. 162 k.k. nie precyzuje treści obowiązku, stanowiąc ogólnie o
obowiązku udzielenia pomocy. Może taki obowiązek polegać np. na powiadomieniu instytucji
właściwej do udzielania pomocy lekarskiej lub na innym działaniu zmniejszającym lub
likwidującym zagrożenie dla dóbr prawnych, o których jest mowa w tym przepisie. Jeżeli jednak
adresatem normy z art. 162 k.k. jest lekarz, to jego obowiązkiem jest udzielenie pomocy
lekarskiej, a nie tylko jakiejkolwiek innej pomocy. Oznacza to także, że ma to być pomoc
udzielona zgodnie z zasadami sztuki lekarskiej i że lekarz udzielający takiej pomocy odpowiadać
może za błąd w sztuce i za jego konsekwencje.
Zoll A.artykuł P PiM 2003/13/18 - t.6
Prawo lekarza do odmowy udzielenia świadczeń zdrowotnych i jego granice.
Art. 30 ustawy o zawodzie lekarza stanowi podstawę do odpowiedzialności zawodowej w
wypadku zaniechania przez lekarza udzielenia pomocy. Jeżeli obowiązek udzielenia pomocy
lekarskiej oparty jest wyłącznie na art. 30 ustawy, to wchodzą także w grę ograniczenia
odpowiedzialności zawodowej przewidziane w normie sankcjonowanej, wynikającej z art. 162
k.k., a więc w wypadku, gdy udzielenie pomocy łączyłoby się z narażeniem lekarza na
niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu albo, gdy udzielenie
pomocy miałoby polegać na poddaniu się zabiegowi lekarskiemu.
Pierwsza pomoc przedmedyczna www.ratownictwo.win.pl [ Pobierz całość w formacie PDF ]