[ Pobierz całość w formacie PDF ]
przystąpił do działań wojennych w Hiszpanii i Portugalii, mających na celu podporządkowanie również i
tych krajów systemowi blokady i rządom francuskim. Gdy Napoleon zmusił w 1807 roku króla
hiszpańskiego do abdykacji i osadził na tronie swojego brata Józefa wybuchło powstanie ludowe, które
poparte przez Anglię, zakończyło się w 1813 roku klęską Francuzów. Zachęcona tym Austria rozpoczęła
nową wojnę. W 1809 roku zaatakowała ona min. Księstwo Warszawskie. W trudnej kampanii wojennej
zdołało ono się nie tylko obronić swój byt (bitwa pod Raszynem), lecz również po zwycięstwach księcia
Józefa Poniatowskiego w Galicji zająć część zaboru austryjackiego i powiększyć swoje terytorium.
Austria raz jeszcze została pokonana przez Napoleona (bitwa pod Wagram, 1809r.) i zmuszona do
kolejnych ustępstw. W dodatku cesarz Franciszek musiał wydać swoją córkę Marię Luizę za Napoleona,
który rozwiódł się z swą bezdzietną żoną, Józefiną. Chcąc tym skuteczniej przeprowadzić izolację Anglii,
zaatakował Napoleon w 1810 roku Holandię i Niemcy północne. Tym czasem sojusz z Aleksandrem uległ
rozkładowi, w 1812 nastąpiło zerwanie. Bonaparte wyprawił się z wielką armią na Moskwę i po
zwycięstwach pod Smoleńskiem i we wrześniu 1819 roku pod Borodinem zajął ją; jednakże wzniecony
przez Rosjan pożar zmusił go do odwrotu, w trakcie którego wojsko jego wyginęło wskutek głodu, zimna i
rosyjskiej pogoni. Klęska Napoleona stała się hasłem utworzenia nowej koalicji i powstania
niezadowolonych ludów: w pierwszym rzędzie Niemcy pod przewodnictwem Prus zerwały się do tzw.
wojny o wyzwolenie . Mimo zwycięstw pod Lutzen, Budziszynem, i Dreznem, Napoleon uległ przemocy
złączonych przeciwników w bitwie narodów pod Lipskiem w pazdzierniku 1813 roku. Zepchnięty na
terytorium Francji po kilku klęskach abdykował w Fontainebleau, zachowując tytuł carski i panowanie nad
wyspą Elbą. W marcu 1814 roku doszło do kapitulacji Paryża. Na tron powołany został brat Ludwika VI
Ludwik VIII. Napoleon wygnany na Elbę pilnie śledził nastroje w swoim kraju, gdzie szerzyły się obawy
przed powrotem burbońskiego absolutyzmu. Napoleon w przekonaniu, że znajdzie poparcie
społeczeństwa zdecydował się na brawurową akcję (100 dni). Uciekł z Elby, wylądował na wybrzeżu
Francji i ruszył ku Paryżowi. Zaalarmowane mocarstwa europejskie zmobilizowały swe wojska. Na terenie
dzisiejszej Belgii w ostatecznej swej bitwie z wojskami angielskimi pod Waterloo 18 czerwca 1815
roku Napoleon poniósł klęskę. Pokonany Napoleon jako pozbawiony tytułu cesarskiego więzień
Brytyjczyków został przewieziony na Wyspę Zwiętej Heleny. Rząd angielski po otrzymaniu wiadomości,
że cesarz znajduje się na pokładzie Bellerophonu postanowił wysłać Bonapartego na wysepkę należącą
do Anglików a mianowicie wyspę św. Heleny. Teraz po Stu Dniach , Napoleon wydawał się coraz
grozniejszy. Ponowne pojawienie się cesarza we Francji wywołać by mogło nową retytucję cesarstwa i
nowy wybuch wojny europejskiej. Już ze względu na swe położenie na oceanie i odległość od lądu
gwarantowała Wyspa Zw. Heleny niemożliwość powrotu Napoleona. Na wyspę przysłano także cały
oddział wojska, który rozlokowano po całej wyspie, aby pilnowali więznia. Podczas ostatnich już lat
swojego życia cesarz wiedział że to już jego koniec, tak więc aby ludzkość nie zapomniała jego dokonań
zaczął dyktować Las Cases`owi swe wspomnienia. Straszne bóle wewnętrzne zaczynają powtarzać się
coraz częściej od marca 1821 r. 5 kwietnia kiedy doktor Arnott zakomunikował że stan chorego bardzo
się pogarsza , Napoleon rozkazał hrabiemu Montholonowi spisać pod jego dyktando testament. Dnia 5
maja 1821 r. o godzinie szóstej przed wieczorem cesarz zakończył życie. Ostatnimi słowami
umierającego, dosłyszanymi przez stojących u wezgłowia były: Francja& armia& awangarda& . [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl exclamation.htw.pl
przystąpił do działań wojennych w Hiszpanii i Portugalii, mających na celu podporządkowanie również i
tych krajów systemowi blokady i rządom francuskim. Gdy Napoleon zmusił w 1807 roku króla
hiszpańskiego do abdykacji i osadził na tronie swojego brata Józefa wybuchło powstanie ludowe, które
poparte przez Anglię, zakończyło się w 1813 roku klęską Francuzów. Zachęcona tym Austria rozpoczęła
nową wojnę. W 1809 roku zaatakowała ona min. Księstwo Warszawskie. W trudnej kampanii wojennej
zdołało ono się nie tylko obronić swój byt (bitwa pod Raszynem), lecz również po zwycięstwach księcia
Józefa Poniatowskiego w Galicji zająć część zaboru austryjackiego i powiększyć swoje terytorium.
Austria raz jeszcze została pokonana przez Napoleona (bitwa pod Wagram, 1809r.) i zmuszona do
kolejnych ustępstw. W dodatku cesarz Franciszek musiał wydać swoją córkę Marię Luizę za Napoleona,
który rozwiódł się z swą bezdzietną żoną, Józefiną. Chcąc tym skuteczniej przeprowadzić izolację Anglii,
zaatakował Napoleon w 1810 roku Holandię i Niemcy północne. Tym czasem sojusz z Aleksandrem uległ
rozkładowi, w 1812 nastąpiło zerwanie. Bonaparte wyprawił się z wielką armią na Moskwę i po
zwycięstwach pod Smoleńskiem i we wrześniu 1819 roku pod Borodinem zajął ją; jednakże wzniecony
przez Rosjan pożar zmusił go do odwrotu, w trakcie którego wojsko jego wyginęło wskutek głodu, zimna i
rosyjskiej pogoni. Klęska Napoleona stała się hasłem utworzenia nowej koalicji i powstania
niezadowolonych ludów: w pierwszym rzędzie Niemcy pod przewodnictwem Prus zerwały się do tzw.
wojny o wyzwolenie . Mimo zwycięstw pod Lutzen, Budziszynem, i Dreznem, Napoleon uległ przemocy
złączonych przeciwników w bitwie narodów pod Lipskiem w pazdzierniku 1813 roku. Zepchnięty na
terytorium Francji po kilku klęskach abdykował w Fontainebleau, zachowując tytuł carski i panowanie nad
wyspą Elbą. W marcu 1814 roku doszło do kapitulacji Paryża. Na tron powołany został brat Ludwika VI
Ludwik VIII. Napoleon wygnany na Elbę pilnie śledził nastroje w swoim kraju, gdzie szerzyły się obawy
przed powrotem burbońskiego absolutyzmu. Napoleon w przekonaniu, że znajdzie poparcie
społeczeństwa zdecydował się na brawurową akcję (100 dni). Uciekł z Elby, wylądował na wybrzeżu
Francji i ruszył ku Paryżowi. Zaalarmowane mocarstwa europejskie zmobilizowały swe wojska. Na terenie
dzisiejszej Belgii w ostatecznej swej bitwie z wojskami angielskimi pod Waterloo 18 czerwca 1815
roku Napoleon poniósł klęskę. Pokonany Napoleon jako pozbawiony tytułu cesarskiego więzień
Brytyjczyków został przewieziony na Wyspę Zwiętej Heleny. Rząd angielski po otrzymaniu wiadomości,
że cesarz znajduje się na pokładzie Bellerophonu postanowił wysłać Bonapartego na wysepkę należącą
do Anglików a mianowicie wyspę św. Heleny. Teraz po Stu Dniach , Napoleon wydawał się coraz
grozniejszy. Ponowne pojawienie się cesarza we Francji wywołać by mogło nową retytucję cesarstwa i
nowy wybuch wojny europejskiej. Już ze względu na swe położenie na oceanie i odległość od lądu
gwarantowała Wyspa Zw. Heleny niemożliwość powrotu Napoleona. Na wyspę przysłano także cały
oddział wojska, który rozlokowano po całej wyspie, aby pilnowali więznia. Podczas ostatnich już lat
swojego życia cesarz wiedział że to już jego koniec, tak więc aby ludzkość nie zapomniała jego dokonań
zaczął dyktować Las Cases`owi swe wspomnienia. Straszne bóle wewnętrzne zaczynają powtarzać się
coraz częściej od marca 1821 r. 5 kwietnia kiedy doktor Arnott zakomunikował że stan chorego bardzo
się pogarsza , Napoleon rozkazał hrabiemu Montholonowi spisać pod jego dyktando testament. Dnia 5
maja 1821 r. o godzinie szóstej przed wieczorem cesarz zakończył życie. Ostatnimi słowami
umierającego, dosłyszanymi przez stojących u wezgłowia były: Francja& armia& awangarda& . [ Pobierz całość w formacie PDF ]